Nieuw-Zeeland 2012 (Dunedin - Curio Bay)

Eindelijk ben ik in staat om zelf ook eens een journaaltje te posten :-)
Normaal ben ik altijd afgepeigerd tegen de avond en kan ik geen pap meer zeggen!

Na een dagje rijden en avontuur ben ik na een maaltijd en douche geen cent meer waard en val ik in slaap...maar vandaag gaat het iets beter ;-)
Ik weet begot niet meer welke dag we zijn, maar dat is goed! Dat is voor mij vakantie...het enig wat ik nog weet is wanneer het licht wordt (rond 7u 's morgens) en wanneer de donker valt (rond 5u in de namiddag)...dan is het tijd om ergens een plekje te zoeken om te kamperen.

Vanmorgen zijn we (zoals gewoonlijk) rond een uur of 6-7 opgestaan, douche genomen en ontbijtje genomen in de camper. Daarna als happy campers terug op weg! We wouden graag eens de steilste straat ter wereld zien, aangezien die in Dunedin (het Edinburgh van het oosten) was, een buitenkansje! En het was steep! Holy shit, 19%!! Dat is steil hoor, met een fiets kan je hier, mijn inziens, niet beginnen!! Wat rondhangen (onze specialiteit) in de lokale souvenirshops en wat lanterfanten (heerlijk toch op vakantie) hebben we koers gezet naar het lokale politiebureau. Ik wou wel eens weten of men mijn lens niet had binnengebracht....je weet maar nooit.... Maar driewerf helaas...niets dus!
Daarna koers gezet richting Nugget Point via een scenic route. Dat is een oude vuurtoren....zoals gewoonlijk via ongelooflijke uitzichten!! Eigenlijk zou ik hier continue foto's willen nemen, maar zonder lens....moeilijk :-) Het is eigenlijk een onwaarschijnlijk mooi landschap waardoor je rijdt....zou het dan toch waar zijn? Dat Nieuw-Zeeland één van de mooiste landen ter wereld is? Ik ben nu al op heel veel plaatsen geweest, maar zoals je hier alles bijeen hebt....nog niet veel meegemaakt! De kusten en dorpen zoals je ze in in het westen van Amerika vindt, de groene heuvels van Schotland en Ierland, de fauna en flora van Namibië en Costa Rica....en dat allemaal op een boogscheut van mekaar! Onvoorstelbaar eigenlijk!
Het weer zit dezer dagen ook mee, zonnig en helder, een heel verschil met het begin van de reis!
Daarna gingen we naar Cannibal bay, waar zeldzame zeeleeuwen zouden zitten.
Misschien nog even vertellen dat afstanden hier heel moeilijk in te schatten zijn, er zijn geen autosnelwegen zoals wij die kennen. De highway is een éénvaksbaan,waar je om de zoveel kilometer een inhaalstrook hebt, maar als er dus een vrachtwagen of een langzame bestuurder voor je zit, kun je het wel degelijk schudden! Het gaat ook de hele tijd krinkel- de-winkel omhoog en omlaag, de bochten kun je zelden sneller dan aan 64 km per uur nemen, en dat is de highway en niet de scenic route... Dus kortom je rijdt een stuk trager dan voorzien!

Maar dat terzijde, we gingen naar Cannibal bay, en daarvoor moesten we volgens de gps via “gravel roads”... Allemaal goed en wel tot we aan een bord kwamen waar stond dat de weg niet geschikt was voor campervans! Terugdraaien was dus de boodschap!.....alhoewel...I don't think so!! Ik wou doorrijden om toch te proberen!! Een hevig tegenstribbelende Joke te na zijn we toch doorgereden....tot het echt niet meer verder kon! Een modderige bergop was niet te doen, en ik dacht op een smal baantje toch te draaien en rechtsom te maken.... Joke achter de wagen geplaatst met de opdracht te roepen als ik te ver zou gaan. Doch te ver volgens Joke, en te ver volgens mij bleken twee verschillende begrippen te zijn! Volgen Joke is van de gravel af en in de modder met de achterwielen perfect ok! Resultaat : dwars over een bergpad, met de achterwielen tot halfweg in de modder zo vast als iets!
Dus dan maar stokken, stenen, verkeersborden!!! onder die wielen geduwd en geprobeerd de camper terug vlot te krijgen....nada niets!!
Sneeuwkettingen proberen te monteren op die wielen, maar die zaten half in de modder dus dat ging niet! Er kwam geen levende ziel via dat pad....hopeloze zaak!! In ons contract stond ook duidelijk vermeld dat we geen gravel roads mogen nemen dus dat was ook geen optie!

Na ettelijke tijd blijven proberen, Joke achter het stuur te zetten (dat gaat niet...ik krijg dat niet op “drive”...ge kent dat, huilen met de pet op) en ik duwen hebben we die camper toch terug vlot gekregen!! We zijn uiteindelijk gedraaid geraakt en terug op de weg! De camper en wij volledig onder de modder!!
Even daarna kwamen we een andere weg tegen die leidde naar Cannibal Bay!!! Terug gravel, terug geprobeerd :-) Het protest van Joke kwam boven het motorgeluid uit, maar deze keer zijn we er geraakt! Guess what! Op het hele strand geen enkele zeeleeuw te bespeuren!!! Onderweg nog bijna een losgebroken schaap overhoop gereden (ook enkele karkassen van dode schapen tegengekomen, blijkbaar wordt er hier naar die schapen heel weinig omgekeken), maar we zijn weer op de vaste grond geraakt! :-)

Van daar uit zijn we via nog steeds ongelooflijk mooie wegen naar het meest zuidelijk punt van NZ gereden (alhoewel dat niet op planning stond). We zijn nu gestrand (letterlijk) in Curio bay...een godvergeten stuk strand waar we een soort camping gevonden hebben (weliswaar zonder stromend water) met elektriciteit!! Vlak aan de baai, helemaal alleen!!

We hebben dus nu net enkele flesjes Nieuw Zeelandse wijn naar binnen gegoten, meat pie gegeten en een stuk pizza :-) Klaar voor een douche (in de camper) en een filmpje op de laptop! Internet is er naar goed gewoonte niet, maar dit verhaaltje komt later wel op de blog.

Morgen ontwaken met het geluid van de zee en de zeerobben..... en hopen we in Te Anau te geraken.... In de bergen dus dat zal nog ander koek worden!

Carl

steilste straat van de wereld!

onderweg naar Nugget Point

de vuurtoren in de verte

we zijn er bijna....

de nuggets liggen in de zee....

tea-pot land komen we onderweg tegen!

pitstop!

Curio Bay!!!!

CYA!